น้ำตกผาระแงง      ที่ตั้ง        อยู่บริเวณบ้านชาด ตำบลนาคู อำเภอนาคู จังหวัดกาฬสินธุ์      การเดินทาง           จากอำเภอนาคู เดินทางไปยัง บ้านชาด แล้วเลี้ยวขวาวิ่งขึ้นเขาไปบ้านโคกกลาง โดยระยะทางจากบ้านชาด ถึงตัวน้ำตก ประมาณ 8 กม. ทางแยกจากทางหลวงมุ่งสู่น้ำตกจะลาดยางประมาณ 500 เมตร ต่อด้วยทางดินประมาณ 2 กิโลเมตร       ลักษณะเด่นของแหล่ง         เป็นหน้าผาหินทรายที่มีกุมภลักษณ์อยู่ตรงบริเวณหน้าผา มีความโดดเด่นเป็นอย่างมากอีกทั้งเป็นจุดชมวิวเขื่อนที่สวยงามเป็นอย่างยิ่ง และยังมีน้ำตกเล็กๆอยู่ข้างๆ มีความชันของหน้าผาสูง ซึ่งชื่อของผาระแงงแก้งมื้นมาจากภาษาภูไทคือแก้งมื้นแปลว่าลื่น        ธรณีวิทยา         พื้นที่ประกอบด้วยหินทรายสีเทา สีเทาขาว สีแดงอมม่วงและเทาอมม่วง เม็ดตะกอนละเอียดถึงปานกลาง การคัดขนาดไม่ดี สลับหินทรายแป้งและหินโคลน สีน้ำตาลแกมแดงเนื้อไมก้า มีชั้นเม็ดปูนและชั้นซิลิกา อยู่ในหมวดหินภูกระดึง ผาระแงงเป็นหน้าผาของเทือกเขาภูพานที่เกิดจากการชนและมุดตัวของแผ่นเปลือกโลกทำให้เกิดเป็นหน้าผาสูงโดดเด่น จุดเด่นที่สำคัญที่สุดคือ พบกุมภลักษณ์ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางขนาด 40 เซนติเมตร ลึก

  วัดพุทธนิมิต ภูค่าว     ข้อมูลทั่วไป        วัด พุทธนิมิต (ภูค่าว) อยู่บนยอดเขาภูค่าว บริเวณยอดเขาด้านทิศตะวันตกมี "พระพุทธไสยาสน์" แกะสลักบนแผ่นผาอายุนับพันปี ลักษณะตะแคงซ้าย พระเศียรหนุนทับต้นแขน โดยท่อนแขนที่หนุนพระเศียรไม่ได้ตั้งขึ้นและพระหัตถ์ไม่ได้รองรับพระเศียรไม่มีเกตุมาลา ความยาวตลอดองค์พระ 2 เมตร สูง 0.5 เมตร มีทองคำเปลวปิดอยู่ทั่วองค์ สันนิษฐานว่าเป็นพระโมคคัลลานะ อัครสาวกเบื้องซ้ายของพระพุทธเจ้า ทางวัดจัดให้มีงานสรงน้ำพระพุทธรูปไสยาสน์ในวันที่ 19 เมษายน ของทุกปี ตำนานท้องถิ่นเล่าว่า พระพุทธไสยาสน์ที่สลักบนแผ่นผานี้ สร้างขึ้นหลังการสมโภชองค์พระธาตุพนมเล็กน้อย ประมาณปี พ.ศ. 8 โดยกลุ่มคนที่จะเดินทางไปร่วมสร้างพระธาตุพนม แต่ไปไม่ทัน องค์พระธาตุพนมสร้างเสร็จก่อน จึงร่วมกันสร้างพระพุทธไสยาสน์องค์นี้ เมื่อปี พ.ศ. 2484 พระคุณเจ้าสมเด็จพระมหาวีระวงศ์ได้ขึ้นไปตรวจสังฆมณฑลภาคอีสาน และแวะจำวัดในเมืองสหัสขันธ์ ซึ่งอยู่ห่างจากภูค่าวไปทางตะวันตกราว 8 กิโลเมตร ในครั้งนั้นท่านได้ไปนมัสการพระพุทธไสยาสน์ที่เพิงผานี้ด้วย เมื่อเสร็จสังฆกิจเสด็จกลับกรุงเทพฯ จึงบัญชาให้อธิบดีกรมศิลปา

อ่างเก็บน้ำวังคำ         พระราชดำริ      -พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว        แนวพระราชดำริ        เมื่อวันที่ ๒๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๕ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้   พระราชทานพระราชดำริให้ก่อสร้างอ่างเก็บน้ำลำพะยัง และขยายระบบส่งน้ำของอ่างเก็บน้ำลำพะยังพร้อมทั้งให้พิจารณาขุดสระน้ำประจำไร่นาตามแนวทฤษฎีใหม่        และเมื่อวันที่ ๑๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๘ ได้พระราชทานพระราชดำริให้พิจารณาผันน้ำจากอ่างเก็บน้ำห้วยไผ่ ซึ่งอยู่ทางฟากจังหวัดมุกดาหารมาเติมให้แก่ อ่างเก็บน้ำลำพะยังเพื่อขยายพื้นที่รับน้ำชลประทานได้มากขึ้น ต่อมาเมื่อวันที่ ๒๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๒ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้พระราชทานพระราชดำริเพิ่มเติม สรุปความว่าให้รีบดำเนินการผันน้ำจากอ่างเก็บน้ำห้วยไผ่มายังพื้นที่โครงการอ่างเก็บน้ำลำพะยัง และให้พิจารณาดูว่าพื้นที่ที่จะส่งน้ำออกจากอุโมงค์ว่ามีพื้นที่ว่างหรือไม่ ให้ดำเนินการปลูกป่าโดยทำเป็นอุทยานเล็กๆ เพื่อทดแทนผลกระทบที่จะเกิดกับป่าไม้ เพราะหากไม่ดำเนินการช่วยเหลือราษฎรในพื้นที่นั้น ราษฎรก็จะบุกรุกป่าและทำลายพื้นที่ลุ่มน้ำ ๑ เอ จนหมดและน้ำที่ออกมาก็ให้พิจารณาว่าจะนำไปช่วยพื้นที่ลุ่มน้ำ

  พิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ภูกุ้มข้าว          ประวัติ         เดิมคือศูนย์วิจัยไดโนเสาร์ภูกุ้มข้าว ซึ่งดำเนินการมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2538 เพื่อเป็นสถานที่ปฏิบัติงานศึกษาวิจัย อนุรักษ์เก็บรวบรวมตัวอย่างอ้างอิงซากไดโนเสาร์และ สัตว์ร่วมสมัยและนำข้อมูลเหล่านี้ไปเผยแพร่แก่นักท่องเที่ยวในรูปของพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ มีความเป็นมาและรายละเอียดของการจัดการ ตั้งแต่ปี 2521 คณะสำรวจธรณีวิทยา โดยนายวราวุธ สุธีธร พบซากกระดูกไดโนเสาร์ที่เก็บไว้โดย พระครูวิจิตรสหัสคุณ เจ้าอาวาสวัดสักกะวัน ปี พ.ศ. 2537  ปี 2538 เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2538 สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ได้เสด็จมาทอดพระเนตรซากกระดูกไดโนเสาร์ จัดตั้งโครงการพัฒนาพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ภูกุ้มข้าวขึ้น โดยสร้างอาคารหลุมขุดค้นเป็นการชั่วคราวเพื่อใช้ป้องกันซากกระดูก รวมทั้งใช้บังร่มเงาแก่นักวิชาการในการขุดแต่งกระดูก ปี 2539 กรมทรัพยากรธรณีสร้างอาคารวิจัยมีพื้นที่ใช้งาน 375 ตารางเมตร เพื่อเป็นสถานที่ทำการอนุรักษ์ ศึกษาวิจัยและเก็บรวมรวมซากดึกดำบรรพ์ที่สำรวจพบในประเทศไทย           ซากดึกดำบรรพ์ของไดโนเสาร์ที่ภูกุ้มข้าว พบโดยพระครูวิจิตรสหัสคุณ เจ้า

  พระธาตุยาคู               ประวัติ     พระธาตุยาคู หรือ พระธาตุใหญ่ ตั้งอยู่ที่บ้านเสมา ตำบลหนองแปน อำเภอกมลาไสย จังหวัดกาฬสินธุ์ เป็นเจดีย์ที่ใหญ่ที่สุดในบริเวณเมืองฟ้าแดดสงยาง ลักษณะเจดีย์เป็นทรงแปดเหลี่ยมก่อด้วยอิฐปรากฏหลักฐานการก่อสร้าง 3 สมัยด้วยกัน คือ               - ส่วนฐานสี่เหลี่ยมย่อมุม มีบันไดทางขึ้น 4 ทิศ มีปูนปั้นประดับ สร้างในสมัยทวารวดี               - ส่วนฐานแปดเหลี่ยม สร้างซ้อนทับบนฐานเดิมเป็นรูปแบบเจดีย์สมัยอยุธยา               - ส่วนองค์ระฆังและส่วนยอด สร้างในสมัยรัตนโกสินทร์               รอบๆ องค์พระธาตุพบใบเสมาแกะสลักภาพนูนต่ำเป็นเรื่องพระพุทธประวัติ

สะพานเทพสุดา              ประวัติ                สะพานเทพสุดา ตั้งอยู่บริเวณแหลมโนนวิเศษ ต.โนนบุรี อ.สหัสขันธ์ จ.กาฬสินธุ์ เริ่มก่อสร้างเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 สร้างเสร็จในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2553 ถือเป็นสะพานข้ามน้ำจืดที่ยาวที่สุดในประเทศไทย ชื่อของสะพานแห่งนี้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี (ในขณะนั้น) ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามเมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2553 โดยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีได้เสด็จพระราชดำเนินทรงเปิดสะพานเทพสุดาอย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554          สะพานแห่งนี้มีลักษณะเป็นสะพานคอนกรีตเสริมเหล็กขนาด 2 ช่องจราจร ความยาว 2,040 เมตร สร้างอยู่เหนือเขื่อนลำปาว โดยเชื่อมระหว่างแหลมโนนวิเศษ ต.โนนบุรี อ.สหัสขันธ์ กับบริเวณเกาะมหาราช ต.หนองบัว อ.หนองกุงศรี สะพานเทพสุดาเป็นโครงข่ายเชื่อมเส้นทางคมนาคมขนส่งจาก จังหวัดหนองคาย อุดรธานี ผ่านจังหวัดกาฬสินธุ์ ไปยังจังหวัดมุกดาหาร ซึ่งเป็นประตูสู่อินโดจีนหรืออีสต์เวสต์อีโคโนมิก คอริดอร์ โดยช่วยร่นระยะทางในการขนส่งผลผลิตทางการเกษตรได้กว่า 100 กิโลเมตร       บนสะพานเทพสุดายังส